indifference

czasem ktoś nam utyka w pamięci, tak na dłużej. znacie to?
ktoś był ważny. może i chwilowo najważniejszy.
ale chwilowo.



tylko, że jakoś tak... no nie wiem jak to określić. był, ale go nie było.
zniknął. w sumie to nie było nic poważnego - wtedy tak... teraz nie.
wiem, że TERAZ zupełnie inaczej bym to rozegrała. chyba lepiej.



 nie wiem... wtedy jakoś mnie poniosło. nie myślałam nad tym co robię.
kierowałam się myślą: " ważne co jest TERAZ"
i to mi wtedy pomagało... ale to było złe. najgorszy błąd, jaki wtedy mogłam popełnić.
przecież o konsekwencjach TEŻ musimy myśleć.


w sumie to Cię nie wyzywam. bo po co?  BYŁAM bardzo zła. wkurzona ... - żeby gorzej nie powiedzieć. moja główna myśl rano - to to wydarzenie.
mijały dni, a tu nic.
zdążyłam się przyzwyczaić.

mogę stwierdzić tylko, że jesteś tchórzem. przez wielkie T.
Twoje zachowanie nie jest adekwatne do wieku.
a myślałam, że jednak....



no ta, nabrałam się, ale jeszcze nie raz to zrobię.
i co?
to w sumie nic wielkiego...
dla Ciebie.
chociaż i tak nie wiem nic.
i już nie chcę.
jestem zmęczona.

__
patrzę na posty z czerwca, lipca.
pisałam na telefonie, kiedy leżałam na plaży.
a przyjaciółce powtarzałam : "jestem najszczęśliwsza na świecie!"
bo tak było.

ale już zapominam o tym.
chyba czas jakoś to zakończyć...
jak? nie wiem, co mnie jeszcze trzyma.
tyle czasu.
nic, teraz zamykam ten rozdział ;)
idę robić matmę, wolę to niż myślenie o Tobie.